ΗΜέRA # 115 / Νέες ημέρες για την Elektra Records

electra-recs

Στη μνήμη πολλών από εμάς η Elektra ήταν και είναι μια εταιρεία που άνδρωσε μεγάλο ποσοστό από τους rock n roll ήρωες των δεκαετιών 60,70 και 80 και αυτό δεν απέχει καθόλου από την αλήθεια. Εξάλλου ο θάνατος στις αρχές του προηγούμενου Δεκέμβρη ενός από τους πλέον σημαντικούς executive producers της εταιρείας μας έδωσε την ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε και να πιστοποιήσουμε εκ νέου ένα σεβαστό ποσοστό καλλιτεχνών πέρασαν από τα χέρια του Bob Krasnow  (κάτω φωτό αριστερά) και της εταιρείας. Ο Krasnow, (1934-2016) πρώην πρόεδρος της Elektra Records και συνιδρυτής  the Rock and Roll Hall of Fame ( ήταν στην ομάδα που έφτιαξε το θεσμό υπό τις διαταγές του αεικίνητου Ahmet Ertegun)  ήταν ένας έμπειρος παραγωγός καταρχήν πριν ξεκινήσει τ6η θητεία του ως πρόεδρος της εταιρείας, χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δίσκοι του Captain Beefheart και πολλά singles των Ike & Tina Turner –όπως επίσης και στην περίπτωση των Buddy Guy, Hugh Masakela.

Μην μπαίνει όμως κάποιος στη θολούρα της νοσταλγίας και ωραιοποίησης. Όταν ανέλαβε το 1983 την Elektra απέλυσε καταρχήν 200 άτομα που θεώρησε υπεράριθμα και διέλυσε σχεδόν το 90% των συμβολαίων που είχε εκείνη τη χρονική περίοδο η εταιρεία με καλλιτέχνες. Από την άλλη η Elektra επί των ημερών του είδε τους Metallica, τους Motley Crue, τους 10,000 Maniacs, τους Cure, τους  Pixies και τους Sugarcubes να ανεβαίνουν στα charts.  Έφυγε από την εταιρεία το 1994.

pred-ele

Από την άλλη μόλις πριν από λίγες ημέρες ανέλαβε ο Gregg Nadel (δεξιά στην παραπάνω φωτό)ως πρόεδρος της εταιρείας (αντικαθιστώντας τον απερχόμενο ένεκα ηλικίας Jeff Castelaz) και προερχόμενος από τη μητρική εταιρεία, την Atlantic, όπου εργαζόταν από το 1997, μόλις μετά την αποφοίτηση του από το κολλέγιο (όπου σπούδασε οικονομικές επιστήμες…). Και στην περίπτωση του η Ισλανδία έχει το ρόλο του (όπως και σε αυτή του Krasnow   με τους Sugarcubes) μιας και ήταν αυτός που έφερε τους άοσμους αν και νησιώτες Kaleo στην εταιρεία όπως και την στυλιζαρισμένη americana του Zac Brown και τον πολύ ενδιαφέροντα σε φωνή αλλά επίσης άφλογου ρεπερτορίου Sturgill Simpson.

Στυλιανός Τζιρίτας

Σχολιάστε