Η συνεργασία της Noise Below με την Fréquences Critiques έφερε σε κυκλοφορία άλλο έναν δίσκο, το Selective Memory/Perception του Ελβετού καλλιτέχνη που παραδίδει μία σύνθεση 59 λεπτών και 9 δευτερολέπτω (release date-Δεκέμβρης του 2016). Μπορεί να μην υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης για όσους ξέρουν το υλικό του όμως την ίδια στιγμή καταφέρνει για άλλη μια φορά αν όχι να σοκάρει στα σίγουρα να υποβάλλει. Η στοματική του κοιλότητα συνοδεύεται από πιάνα και τσέλα (?) τα οποία, όπως έχει αναφέρει στο παρελθόν, ανήκει στον κώδικα τιμής του να μην τα έχει σαμπλαρισμένα ενώ παράλληλα συναντάμε και 2 γυναικείες φωνές (αυτές της γνωστής και από άλλους δίσκους του Phillips -εξάλλου είχαν μαζί τους Perverts In White Shirts– Nathalie Dreier και της πρωτόφαντης σε δίσκο Luzia Rasu).
Ο Phillips έχει επιλέξει να περνάει μέσα από το φίλτρο του σοφιστικέ όσο και ενστικτώδεις λογικές, κάτι που κάνει γνωστό εξάλλου και στις συνεντεύξεις του όπου ορίζει τον Proust και τον Penderecki σαν μέρος επιρροών του αλλά παράλληλα σε ρωτήσεις που αφορούν την live παρουσία του λέει ότι λειτουργούν ως προσωπική του ψυχοθεραπεία. Αποποιούμενος την οποιαδήποτε συνθηματολογία αλλά και παράδοση μηνύματος προς το κοινό ο Dave Phillips φτιάχνει για άλλη μια φορά ένα δίσκο τρομακτικό. Ο βλάξ που αρέσκεται στο να τοποθετεί τα πάντα στο δικό του σύμπαν θα πει ότι ο δίσκος είναι θαυμάσιος για soundtrack ταινίας τρόμου, εγώ θα αντιτάξω ότι είναι προϊόν της σύγχρονης καταπιεστικής εσώτερης ψυχικής δομής όλων μας, χεράκι χεράκι βέβαια με μια εξωτερίκευση κινησιολογίας (αναφορικά με τις ζωντανές εμφανίσεις του Ελβετού) που καταθέτουν το σοκ και την αμεσότητα ως κώδικα επικοινωνίας.
Στυλιανός Τζιρίτας
Annibus 